Zodiac Medline 500
Welkom bij het bouwverslag van mijn op afstand bestuurbare Zodiac Medline 500. In deze blog neem ik je mee door het volledige proces, van het eerste ontwerp tot de eerste vaart.
Romp van de RC Zodiac Medline 500
De romp vormt de basis van mijn op afstand bestuurbare Zodiac Medline 500. Het bouwen ervan was een uitdagend proces dat begon met het vinden van een geschikt 3D-model.
Materiaal:
- Ongeveer 0.6 KG PLA
- Epoxy Plamuur Universeel
- Mr. Surfacer 500 plamuur als filler voor kleine gaatjes
- Universele Epoxy snel (om met de kwast op te brengen
- Schuurpapier (waterproof) P60 P180 en P600
- Diamant vijlen
- plamuurmes
- wegwerp kwast (voor de Epoxy
- mengbeker en spatels
Ontwerp & 3D-modellering
Ik begon met een model dat ik vond op Thingiverse, maar dit moest worden aangepast om overeen te komen met de afmetingen van
de echte Zodiac Medline 500. Met behulp van TinkerCad heb ik de V-bodem verdiept om meer ruimte te creëren voor elektronica en extra drijfvermogen.
Omdat ik besloten had dat het een Zodiac Medline 500 moest worden moest dus ook de opbouw zo natuurgetrouw worden. Ik had geen originele tekeningen en had weinig zin om naar de andere kant van het land te rijden om daar bij een
dealer foto's te gaan maken van een Medline 500 die voor de verkoop was. Gelukkig biedt het internet een grote hoeveelheid foto's en YouTube filmpjes waarmee ik de opbouw kon ontwerpen om vervolgens ook te printen.
<
De romp bestaat uit drie hoofdsecties en twee achterstukken. Op mijn Ender 5-printer heb ik in totaal 54 uur besteed aan het printen van deze onderdelen, exclusief testprints en prototypes. Voor de assemblage heb ik ongeveer
0,6 kg PLA gebruikt en de onderdelen met vijf minuten epoxy aan elkaar gelijmd tot een stevig geheel.
Waterdichtheid en afwerking
Tijdens de eerste drijftest bleek de romp, zowel leeg als met 2 kg lood, goed te blijven drijven. Echter, er lekte langzaam water binnen via de gelijmde naden. Om dit op te lossen, ga ik de hele romp behandeld met epoxy, aangezien 3D-geprinte objecten van nature niet volledig waterdicht zijn..Tot nu toe nog geen "show stoppers".
Schuren en plamuren
Een 3D geprint object is opgebouwd uit dunne laagjes en daardoor ontstaat er standaard een oppervlakte met een klein ribbeltje. Behalve dat was de pasvorm perfect, maar is het tijdens het lijmen een heel klein stukje verschoven. Gevolg: een naatje wat natuurlijk weggewerkt moet worden.Eerst even alles opgeschuurd en vervolgens met 2 componenten Epoxy plamuur. 24 uur laten uitharden en daarna schuren.Vervolgens de kleine oneffenheden opvullen met "Mr. Surfacer 500", dit zou watervaste plamuur moeten zijn die goed in combinatie met epoxy kan.
Na het schuren, plamuren, schuren plamuren en nog meer schuren tijd voor Epoxy verf.
Als uiteindelijk de Epoxy verf er op zit komt het spannende moment of ze wel waterdicht is ...... 🤔 Tijdens de eerste test waren de naden niet waterdicht 😟
Epoxy aanbrengen
Na het plamuren en schuren heb ik de laatste kleine oneffenheden weggewerkt met Mr. Surfacer 500. Vervolgens was het tijd voor de epoxylaag. Het was mooi weer, dus ik kon het buiten doen — wel zo prettig, want epoxy aanbrengen moet in een goed geventileerde ruimte.De epoxy heb ik gemengd volgens de instructies en met een kwast netjes aangebracht. Uiteraard met handschoenen aan, want epoxy op je huid is geen goed idee. Nu is het wachten tot alles droog is en dan maar hopen dat er niet te veel vliegjes of stofjes zijn blijven plakken... Anders wordt het weer schuren.
Maar de grote vraag blijft: is ze nu waterdicht?
